04 Feb Όλυμπος: το βουνό των Θεών και της Ζωής…

Μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο για τη βιοποικιλότητα χωρίς επιστημονικά «περιτυλίγματα» και επιστημονικές φανφάρες, το οποίο να είναι μικρό και βγαλμένο από προσωπικά βιώματα. Τι το πιο εύκολο, σκέφτηκα, από το να γράψεις ένα κείμενο για την ποικιλία των ειδών και των ενδιαιτημάτων τους, όταν ζεις σε αυτήν τη χώρα. Δεν χρειάζεται να είσαι σχετικός επιστήμονας, ούτε να έχεις διαβάσει το μαγευτικό βιβλίο του Γιώργου Κατσαδωράκη, «Η Φυσική Κληρονομιά της Ελλάδας», για να μπορέσεις να περιγράψεις λίγο από τη Ζωή, που συναντάς συνεχώς μπροστά σου σε αυτήν τη χώρα.

Η βιοποικιλότητα για μένα έχει «όνομα» κι αυτό είναι Όλυμπος. Το βουνό των 12 θεών, έχει χαραχθεί στη μνήμη μου από την πρώτη μου επίσκεψη εκεί. Ήμουν σχεδόν 18, όντας πρώτη χρονιά φοιτητής, όταν το επισκέφτηκα και το περπάτησα από τις ανατολικές παρυφές του στις ακτές του Παντελεήμονος, μέχρι τα υψηλότερα σημεία του.

Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και όποτε τυχαίνει να ξαναπερπατήσω λίγο πάνω στις ράχες του, ή να το δω στο διάβα μου, πάντα σκέφτομαι την σπανιότητά του. Μια σπανιότητα που δεν έγκειται μόνο στην βιολογική ποικιλία του, αλλά κυρίως στον περιορισμένο χώρο που είναι συγκεντρωμένη αυτή. Πραγματικά είναι λίγα τα μέρη στον κόσμο που μπορείς να δεις τόσες πολλές φυτικές διαπλάσεις, τόσα ενδιαιτήματα και τόσα είδη, σε τόσο περιορισμένη επιφάνεια. Αναρωτιέμαι πραγματικά, πόσα είναι αυτά τα μέρη στον κόσμο που σε ευθεία γραμμή 15 περίπου χιλιομέτρων από τη θάλασσα, μπορείς να συναντήσεις όλες σχεδόν τις φυτικές διαπλάσεις της Μεσογείου, της Κεντροευρωπαϊκής ηπείρου αλλά και στοιχεία από Ευρασιατικές περιοχές.

Η βιοποικιλότητα δεν μπορεί να έχει σύνορα και γεωγραφικούς περιορισμούς. Όμως στη μικρή μας Ελλάδα βρίσκει σίγουρα ένα από τα ανώτερα όρια χωρικής συμπίεσης παγκοσμίως. Η περιοχή του Ολύμπου – με πάνω από 1800 είδη φυτών, περισσότερα από 200 είδη θηλαστικών και πουλιών και έναν τεράστιο αριθμό ασπόνδυλων ειδών αλλά κι ανθρώπινες παραδοσιακές δραστηριότητες τριγύρω, είναι για μένα η επιτομή αυτής της «συμπιεσμένης μορφής» βιοποικιλότητας.

Κείμενο: Νίκος Γεωργιάδης, Φωτογραφίες: Andrea Bonetti

Πηγή: http://wwfaction.wordpress.com